Marieke van Diemen bestudeert de vanzelfsprekendheid van alledaagse voorwerpen. In het verlengde daarvan kijkt zij hoe die voorwerpen zich aan ons presenteren. Haar werken spelen een subtiel spel met de conventies van “het tonen”. Autonoom kijken, het kijken uit de macht der gewoonte losweken, zou je het thema kunnen noemen dat al haar werk verbindt. Haar kunst valt samen met de presentatie ervan. Het werk Poem II is een typografische compositie van een verzameling loodglazuur vazen, die associaties oproepen met woorden die vervolgens samen een gedicht vormen.
