Lezing over de Joden in het vroegmoderne Amsterdam
In deze lezing vertelt Walther Schoonenberg over de geschiedenis van de Joden in het Amsterdam van de 17de en 18de eeuw, de periode van de Republiek toen Amsterdam een bijna zelfstandige stadstaat was die zijn eigen wetten en regels stelde en dus ook zijn eigen positie ten opzichte van de 'Joodse natie' bepaalde.
Ook al waren er allerlei discriminerende beperkingen zoals het verbod om lid te worden van de gilden, de Joden voelden zich vrij en veilig in Amsterdam. De titel van het hoofdstuk over Nederland in het standaardwerk van Simon Schama, De geschiedenis van de Joden, luidt vrij opmerkelijk: Joden zonder lijden? In Amsterdam was er geen angst, geen pogroms, geen rampspoed. Volgens Spinoza werd er in de Amsterdamse rechtspraak geen onderscheid gemaakt tussen mensen van verschillend ras of geloof. Wie de Joden beziet op etsen en schilderijen van Rembrandt ziet Joden zoals ze werkelijk waren, zonder enig vooroordeel. Integendeel, Rembrandt lijkt de Joodse ziel te begrijpen. Wat een contrast met de rest van Europa!
Hoe kwam dat? Wat is de plaats van de Joden in de Nederlandse cultuur van de Gouden Eeuw? En kunnen we spreken van een wederzijds beïnvloeding tussen de Nederlandse en Joodse cultuur en zo ja, op welke wijze kwam dat tot uitdrukking? Bestaat de Joods-christelijke cultuur werkelijk of is dat eigenlijk een holle frase?
Aanmelden voor deze lezing kan via De Vereniging Vrienden van de Amsterdamse Binnenstad.
zaal geopend 19:30 uur, aanvang 20:00 uur | entree €15, leden VVvA €10